Η ινσουλίνη επιτρέπει στη γλυκόζη να μπεί μέσα στα κύτταρα, έτσι ώστε εκείνα να μπορέσουν να τη χρησιμοποιήσουν για την παραγωγή ενέργειας.Όταν η γλυκόζη δεν μπορεί να μπει στα κύτταρα, είτε γιατί δεν υπάρχει ινσουλίνη, είτε γιατί η ινσουλίνη δεν είναι τόσο δραστική, η γλυκόζη συσσωρεύεται στο αίμα (υπεργλυκαιμία).
Τα πιο χαρακτηριστηκά συμπτώματα του διαβήτη είναι η πολυουρία, η πολυδιψία και η απότομη απώλεια βάρους. Δυστυχώς, τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα είναι ήδη πολύ υψηλά (συνήθως πάνω από 200 mg/dl).
Ο διαβήτης Τύπου 1, στον οποίο δεν υπάρχει καθόλου ινσουλίνη, λόγω καταστροφής των κυττάρων που την παράγουν (β-κύτταρα στο πάγκρεας).Εμφανίζεαι, κατά κανόνα, σε νεαρή ηλικία, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο.
Ο διαβήτης Τυπου 2, όπου υπάρχει μειωμένη παραγωγή ινσουλίνης ή συνηθέστερα, η ινσουλίνη που υπάρχει δεν είναι αρκετή.
Κάθε ενήλικας άνω των 45 ετών, πρέπει να ελέγξει το σάκχαρο στο αίμα του (εξέταση το πρωί στο μικροβιολογικό εργαστήριο, μετά από ολονύχτια νηστεία).Αν είναι μέσα στα φυσιολογικά όρια (70 - 100 mg/dl), θα πρεπει να επαναλάβει την εξέταση μετά από 1-3 χρόνια. Κάποιος, όμως, που είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος ή κάνει καθιστική ζωή ή έχει συγγενή πρώτου βαθμού με διαβήτη ή έχει υπέρταση (πάνω από 140 mmHg συστολική και πάνω από 9 mmHg διαστολική πίεση) ή έχει HDL xοληστερόλη (καλή) κάτω από 35 mg/dl ή τριγλυκερίδια πάνω από 250 mg/dl, ακόμα και αν είναι νεότερος των 45 ετών, θα πρέπει να ελέγξει το σακχαρό του.
Αν το σακχαρό νηστείας στο αίμα είναι πάνω από 126 mg/dl ή αν σε τυχαία μέτρηση, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, βρεθεί σάκχαρο πάνω από 200 mg/dl και αυτλο συνοδεύεται από συμπτώματα, τότε αυτό το άτομο πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη. Και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει να γίνει επιβεβαίωση με μια δεύτερη εξέταση. Μέθοδος αναφοράς πάντως παραμένει η δοκιμασία φόρτισης με γλυκόζη (καμπύλη σακχάρου), στην οποία χορηγούνται 75 γραμμάρια γλυκόζης και μετριέται το σάκχαρο αίματος 2 ώρες μετά.
Κατευθυντήριες Οδηγίες για τη Διαχείρηση του Διαβητικού Ασθενούς
1. Ορισμός, Ταξινόμηση και Διάγνωση του Σακχαρώδους Διαβήτη
Ορισμός
• Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) είναι ένα σύνδρομο με ετερογενές και πολυπαραγοντικό υπόστρωμα. • Χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών, η οποία οφείλεται σε έλλειψη ινσουλίνης. Η έλλειψη μπορεί να είναι πλήρης ή μερική ή σχετική. Ως σχετική χαρακτηρίζεται η έλλειψη ινσουλίνης, όταν, παρά τα αυξημένα επίπεδά της στο αίμα, δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών του μεταβολισμού, λόγω παρεμπόδισης της δράσης της στους περιφερικούς ιστούς (αντίσταση στην ινσουλίνη).
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια ασθένεια, η οποία χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία, δηλαδή από αυξημένα επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα.
Το σάκχαρο στο αίμα ανεβαίνει εξαιτίας της απουσίας ή της μειωμένης δραστικότητας της ινσουλίνης.
Η ινσουλίνη επιτρέπει στη γλυκόζη να μπεί μέσα στα κύτταρα, έτσι ώστε εκείνα να μπορέσουν να τη χρησιμοποιήσουν για την παραγωγή ενέργειας.Όταν η γλυκόζη δεν μπορεί να μπει στα κύτταρα, είτε γιατί δεν υπάρχει ινσουλίνη, είτε γιατί η ινσουλίνη δεν είναι τόσο δραστική, η γλυκόζη συσσωρεύεται στο αίμα (υπεργλυκαιμία).
Τα πιο χαρακτηριστηκά συμπτώματα του διαβήτη είναι η πολυουρία, η πολυδιψία και η απότομη απώλεια βάρους. Δυστυχώς, τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα είναι ήδη πολύ υψηλά (συνήθως πάνω από 200 mg/dl).
Υπάρχουν δύο τύποι διαβήτη:
Κάθε ενήλικας άνω των 45 ετών, πρέπει να ελέγξει το σάκχαρο στο αίμα του (εξέταση το πρωί στο μικροβιολογικό εργαστήριο, μετά από ολονύχτια νηστεία).Αν είναι μέσα στα φυσιολογικά όρια (70 - 100 mg/dl), θα πρεπει να επαναλάβει την εξέταση μετά από 1-3 χρόνια. Κάποιος, όμως, που είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος ή κάνει καθιστική ζωή ή έχει συγγενή πρώτου βαθμού με διαβήτη ή έχει υπέρταση (πάνω από 140 mmHg συστολική και πάνω από 9 mmHg διαστολική πίεση) ή έχει HDL xοληστερόλη (καλή) κάτω από 35 mg/dl ή τριγλυκερίδια πάνω από 250 mg/dl, ακόμα και αν είναι νεότερος των 45 ετών, θα πρέπει να ελέγξει το σακχαρό του.
Αν το σακχαρό νηστείας στο αίμα είναι πάνω από 126 mg/dl ή αν σε τυχαία μέτρηση, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, βρεθεί σάκχαρο πάνω από 200 mg/dl και αυτλο συνοδεύεται από συμπτώματα, τότε αυτό το άτομο πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη. Και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει να γίνει επιβεβαίωση με μια δεύτερη εξέταση. Μέθοδος αναφοράς πάντως παραμένει η δοκιμασία φόρτισης με γλυκόζη (καμπύλη σακχάρου), στην οποία χορηγούνται 75 γραμμάρια γλυκόζης και μετριέται το σάκχαρο αίματος 2 ώρες μετά.
Για να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο επιπλοκών, θα πρέπει να διατηρείτε:*
