ονοματεπώνυμο:
e-mail:
Εγγραφείτε στο newsletter μας, για να λαμβάνετε πρώτοι, τα νέα μας.

banner-right

Κατευθυντήριες Οδηγίες για τη Διαχείρηση του Διαβητικού Ασθενούς

tupoi-diabiti

1. Ορισμός, Ταξινόμηση και Διάγνωση του Σακχαρώδους Διαβήτη


Ορισμός


• Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) είναι ένα σύνδρομο με ετερογενές και πολυπαραγοντικό υπόστρωμα.
• Χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών, η οποία οφείλεται σε έλλειψη ινσουλίνης. Η έλλειψη μπορεί να είναι πλήρης ή μερική ή σχετική. Ως σχετική χαρακτηρίζεται η έλλειψη ινσουλίνης, όταν, παρά τα αυξημένα επίπεδά της στο αίμα, δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών του μεταβολισμού, λόγω παρεμπόδισης της δράσης της στους περιφερικούς ιστούς (αντίσταση στην ινσουλίνη).


• Η κύρια έκφραση της διαταραχής του μεταβολισμού στο ΣΔ είναι η αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.


Ταξινόμηση


Η παρούσα ταξινόμηση που ισχύει από το 1997 κατατάσσει το ΣΔ σε τέσσερεις κατηγορίες:


• Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 (ΣΔτ1): Οφείλεται σε καταστροφή των β-κυττάρων, που συνήθως οδηγεί σε πλήρη έλλειψη ινσουλίνης.Στην Ευρώπη ο επιπολασμός του κυμαίνεται 0.6 - 2.6‰ και η επίπτωσή του 9.7 - 49.0/100000 άτομα ηλικίας < 15 ετών/κατ’ έτος. Στην Ελλάδα η επίπτωση είναι 9.7/100000/κατ’ έτος.